Hey Apen!

Woensdag 22 augustus

Deze reis is er een van uitersten: zo zit je in je luxe casita in Villas Rio Mar en binnen een paar uur zit je in een tent in de rimboe van Corcovado. Parque Nacional Corcovado ligt op 'n schiereiland in het zuidwesten van Costa Rica en is het laatste stukje oorspronkelijk tropisch regenwoud in het pacifische deel van Midden America. Er zitten hier enorm veel dieren. Om jullie een idee te geven:

• meer dan 400 soorten vogels, waaronder de harpij arend (nog maar 'n paar koppels) en de koningsgier, maar ook toekans, papegaaien, ara's en 16 soorten kolibries
• 139 soorten zoogdieren, zoals de jaguar, poema, ocelot, reuze miereneter, tapir, 4 apensoorten, luiaards, wasberen, otters, etc...
• meer dan 100 soorten amfibieën en reptielen, waaronder de boa constrictor en de zeer agressieve, giftige bushmaster
• 42 soorten kikkers
• 28 soorten hagedissen
• meer dan 10.000 soorten insecten, waarvan 28 soorten vlinders.

Lijkt Lola C

C genoeg, we zitten hier dus in een wildlife paradise!

De reis naar Corcovado was al een hele belevenis op zich. Bij Sierpe parkeer je de auto en stap je op een boot, die je in ongeveer 1 uur over een rivier en via de zee naar het plaatsje Bahia Drake brengt. Onderweg kwamen we op de rivier al een grote krokodil tegen en eenmaal op zee zagen we een bultrug walvis met haar jong! Blijkt dat in deze tijd van het jaar de bultrugmoeders hier vertoeven om hun jongen te zogen. Boffen wij even!

Aangekomen in Bahia Drake werden we begroet door een 'kudde' ara's die overvlogen, leuk toch! Vervolgens met 'n jeep naar het Pura Vista Ecocamp waar we in twee tenten naast elkaar logeren. Het goede nieuws is, dat er echte bedden in de tenten staan, het slechte nieuws is dat het hier héél veel regent. We zitten tenslotte in de regentijd hier. Na de lunch in 't 'restaurant', zijn de mensmannen naar het strand gelopen om te zwemmen. Inmiddels begon het te regenen en niet zo heel zachtjes. Ook hier valt het nodige jaarlijks. En dus kwamen de mensmannen verzopen terug. Het mensvolkje en Lola C

C gingen met de kippen op stok, want de volgende ochtend moesten we weer eens vroeg op.

Donderdag 23 augustus: regenwouddag

We gaan op pad om met gids het regenwoud in te gaan bij het rangerstation San Pedrillo. Het liep allemaal anders dan het we hadden verwacht. Fernando, de eigenaar van dit kamp, bleek de toegang tot het park niet betaald te hebben (vermoeden bestaat dat hij dit geld in eigen zak stak), dus mochten we niet het park in. Dat was behoorlijk balen! Uiteindelijk konden we toch nog één trail naar 'n waterval lopen. Best leuk hoor, maar wel 'n domper. Al met al waren we om 11u30 al weer terug in ons kamp en nogal boos op Fernando. Als goedmakertje kregen we een kikkertoer met gids aangeboden om 14u00, maar helaas, het kwam weer eens met bakken uit de hemel vallen en hebben we bijna 3 uur moeten wachten voordat we van start konden gaan. Bijkomend voordeel was, dat we in 'n restaurant zaten, waar ze lekkere patat hadden. Tja, elk nadeel...

Rond 5 uur gingen we dan eindelijk op pad met een gepassioneerd vertellende gids, Esteban. Zijn opa bezit zo'n 47 ha. regenwoud (primary forest) en daar mochten wij in. Prachtig, zeer dicht bos, met een enorme diversiteit aan kikkers. We hebben er veel gezien, de meesten maatje vingernagel in allerlei (kleur)varianten. Heel bijzonder en best wel spannend, want 't werd donker en het stortte inmiddels van de regen. Liep het mensvolkje te waden door een riviertje in 't stikkedonker met hun zaklantaarns. En Lola C

C dan? Nou die klom van boom naar boom, want aan natte voeten heeft ze 'n bloedhekel en regenlaarsjes in haar maat had Esteban niet. Uiteindelijk kwamen we om 19u00 doorweekt uit het bos (ja ook Lola CC!), erg enthousiast over deze 'wandeling'. Was ondanks de nattigheid toch vet cool.

Vrijdag 24 augustus: Pacificdag

Vandaag een zeedagje en jullie zullen wel van je stoel vallen, want Lola C

C heeft al haar principes overboord gegooid en is meegegaan! En weten jullie waarom? Lola CC wilde heel graag walvissen en dolfijnen zien en heeft daarvoor haar waterweerzin overwonnen. Nou Apen, ik kan jullie vertellen dat ik niet voor niets ben meegegaan! Wij gingen met boot en gasten van het Pirate Cove Hotel op pad en al snel had gids Gustavo 2 dolfijnen gevonden die heerlijk aan het springen waren. Hoog dat ze gingen, dacht dat ik in het Dolfinarium was! Leuke, speelse dieren die 'spotted dolphins'. Daarna voeren we door naar 'n klein eilandje: Isla del Cano, waar de grote mensapen en Lola CC aan land gingen om 'n beetje te chillen. De menspubers gingen weer op de boot om te snorkelen en die hebben het erg leuk gehad. Veel vissen en een schildpad gezien, maar ook het zingen van een bultrugman gehoord onder water. Wisten jullie, dat elke bultrugman zijn eigen unieke liedje heeft en dat hij elk jaar weer een nieuw lied toevoegt aan zijn repertoire!

Na het snorkelen werden we weer opgehaald van het eiland om walvissen te gaan spotten. En dat was snel gepiept: een bultrugmoeder van zo'n 17 meter met haar pasgeboren baby! Lief hoor zijn babywalvisje van een metertje of 4! Lola C

C zal jullie eens vertellen hoe dat hier zit met die bultruggen. Elk jaar zwemmen ze vanaf Antartica 9000 km hierheen om te paren of om te baren. Als het walvisjong groot genoeg is, zwemmen ze weer terug naar Antartica en dat maakt dan bij elkaar 18000 km per jaar. Ook komen de bultruggen hier om te paren en aangezien er meer mannetjes dan vrouwtjes zijn, is het vechten om de dames. De dames raken zwanger en 1 jaar later komen ze hier weer terug voor de bevalling en om hun jong te zogen. Vandaar dat hier veel bultrugkindertjes rondzwemmen met hun moeders. De mannen, barstend van de testosteron, proberen soms de kleintjes bij hun moeders weg te jagen om te kunnen paren, maar dat is niet aan de orde bij de zogende moeders. Vrijgezelle bultrugdames hebben genoeg mannen voor het uitkiezen. En dat heeft Lola CC met eigen ogen kunnen zien: 3 mannen die achter 1 vrouw aanzaten. Een fantastisch schouwspel van hanige bultrugmannen, die elkaar van alle kanten dwars zaten (of moet ik zeggen zwommen). Het mooiste was wel dat op zo'n 25 m recht voor de boot, een mannetje ongeveer bovenop een ander mannetje lag om hem naar beneden te duwen en dus twee van die enorme koppen op elkaar recht op ons afkwamen. Het was een geweldig spektakel, waar we lang naar gekeken hebben. En Lola CC vergat gewoon dat ze midden op zee zat, het was zo indrukwekkend! Na een gezellige lunch op een strandje en nog wat snorkelen van de menspubers, gingen we helaas alweer terug naar Bahia Drake. Het was echt helemaal vet cool vandaag en bovenal was het droog en zonnig! Dat komt natuurlijk dat het zonnetje in huis (lees Lola CC) mee was! Rond 17u00 begon 't te regenen en vervolgens heeft 't uren geonweerd, het was noodweer!

Inmiddels zitten we weer in Sierpe, halen de auto op en gaan we de laatste dagen van onze vakantie doorbrengen in Ojochal aan de Pacifische kust. Ook daar gaan we nog een dagje de zee op om dolfijnen en walvissen te spotten. Nou, Lola C

C heeft de smaak inmiddels goed te pakken, die gaat gewoon weer mee! Voor nu: pura vida!

Dikke knuffel van Lola Coole

Chimp!